Mr. Ticket

Bali ligt op ongeveer een uurtje varen van Java. Toch is er een wereld van verschil tussen beide eilanden. Waar de mensen op Java vooral Moslim zijn, zijn de mensen op Bali vooral Hindoeïstisch of Boedhistisch. Dit merk je. Aan de ene kant zijn de mensen op Bali vrijer en toegankelijker in de omgang maar of dit nou een voordeel is betwijfel ik. In wat ik tot nu toe meegemaakt heb vind ik de Javanen oprechter dan de Balinezen. Op Java hebben we veel leuke gesprekjes met locals gevoerd die echt geïnteresseerd waren. Ik heb het idee dat de Balinezen maar in een ding geïnteresseerd zijn en dat is je geld. We lopen hier tegen zoveel dingetjes aan waarin ze je in alles proberen voor de gek te houden om je geld te krijgen. Het toppunt was dat we een leuke route in de Lonely Planet hadden gevonden om een wandeling door de rijstvelden en langs een rivier in Ubud te maken. Na ongeveer anderhalf uur lopen bereikten we een pad met een zeer steile afdaling die naar de rijstvelden leidde. Toen we eindelijk beneden waren stond daar ineens midden in de natuur een oud vrouwtje bij een hek. Als wij hierdoor zouden willen om de route te volgen moesten we dus wel even betalen. Echt hoor, what the F?? Hoezo plaats je ineens midden in de rijstvelden een hek waarvoor je mensen laat betalen die erdoor willen? Het antwoord is natuurlijk wel duidelijk. Elke gelegenheid om geld aan de toeristen te kunnen verdienen wordt met beide handen aangegrepen, zo slim zijn ze wel. Sommige mensen denken namelijk dat blanke westerse mensen lopende geldbomen zijn waaruit als je maar hard genoeg schudt vanzelf heel veel Roepiahs vallen. Dit soort praktijken levert bij ons soms behoorlijke frustraties op kan ik zeggen. Maar ja we blijven maar vriendelijk lachen en betalen weer een aantal Roepiahs want je wilt die dingen toch zien als je er eenmaal bent.
Verder is Bali een prachtig eiland. Veel mooie natuur en ook heel veel cultuur die je op elke straathoek kunt bewonderen. Vanuit onze superchille plek in het noorden hebben we een aantal dagen tochtjes met een auto gemaakt om noord en midden Bali te verkennen. We hebben veel mooie watervallen en bergen gezien en we hebben allerlei kruiden en specerijen zoals cacao en koffie zien groeien. Het lijkt hier wel een grote buitensupermarkt, echt mooi om te zien. Ruben heeft nog een kopje "Kopi Luwak" koffie gedronken. Dit is koffie die gezet wordt van bonen die eerst door de Chivet kat worden opgegegeten en dan weer worden uitgepoept en hierna verwerkt worden tot koffie. Hij vond het wel lekker maar niet bijzonder. Gelukkig maar, want in Nederland kost 1 kg van deze koffie zo'n 600 Euro!!
Na een aantal dagen zijn we doorgereisd naar Ubud. Waar we Mariska weer hebben ontmoet wat erg gezellig was. Ubud is een heerlijk rustig artistiek plaatsje met heel veel kleine prachtige winkeltjes met handgemaakte dingetjes. Ook hebben ze enorm veel restaurantjes en cafés waar je heerlijk kunt eten en drinken. Hier hebben we een aantal dagen het stadje en de omgeving verkend. We hadden erg geluk dat het volle maan was op het moment dat we hier waren want hierdoor hebben we een aantal prachtige ceremonies kunnen bijwonen. Bij volle maan vinden er bij verschillende tempels ceremonies plaats waarbij alle mensen van het dorp gekleed in de mooiste gekleurde kleding verschillende offers brengen aan de tempels. Dit betekent dat je overal op straat vrouwen met torenhoge offers van fruit en vlees en bloemen en weet ik het wat nog meer rond ziet lopen. De mannen en kindjes zijn vaak gekleed in mooie witte blouses met een sarong en een soort tulband om hun hoofd. Ze gaan dan met z'n allen naar de tempels bij langs om offers te brengen. Bij het bezoeken van een aantal tempels waarbij wij uiteraard ook gekleed in sarong (want dat moet) naar binnen gingen konden we deze ceremonies van dichtbij bijwonen. Hier waren we wel van onder de indruk, het was heel mooi om te zien hoe een hele bevolking een soort van samenhorigheidsgevoel heeft tijdens deze gebeurtenis. Iedereen van jong tot oud doet hieraan mee. Een aantal dagen lang worden er dan dansen en gebeden uitgevoerd voor de Goden. Zeer bijzonder om mee te maken.
In Ubud hebben we trouwens ook nog een schokkend momentje meegemaakt. Er was namelijk een aardbeving op Bali die ook heel goed in Ubud te voelen was. Ruben en ik stonden op dat moment in een winkeltje om wat drinken voor onze rijstveldtocht te gaan kopen toen we ineens iets voelden. Eerst dacht ik al dat ik iets voelde trillen maar dacht dat ze in de winkel met iets aan het schuiven waren ofzo. Totdat de meneer van de winkel in paniek naar het raam keek en vervolgens naar buiten rendde. Toen zeiden Ruben en ik tegen elkaar, het is een aardbeving! Dus wij snel naar buiten. Toen voelden we pas echt goed hoe hard de grond trilde onder onze voeten. Ineens stonden alle mensen op straat en stapten mensen midden op straat uit hun auto. Na 1-2 minuten was het schudden gelukkig weer voorbij. We waren best wel geschrokken. Het is vooral eng omdat je niet weet hoe lang zoiets duurt of dat het erger wordt. Gelukkig waren er bij ons geen gewonden of andere ernstige ongelukken. Hoop alleen dat het niet nog een keer gebeurd!
Na Mariska uitgezwaaid te hebben richting het vliegveld voor haar terugreis hebben we cultureel Ubud achter ons gelaten en zijn we doorgereisd naar het oosten van Bali richting Padangbai. Het plan was om hier eventjes te blijven en dan de boot naar Lombok te nemen. In Padangbai aangekomen werden we meteen gebombardeerd door enorm veel irritante verkopers die ons een ticket probeerden aan te smeren richting de Gili's. Dat is een groepje kleine eilandjes tussen Bali en Lombok wat blijkbaar een enorme toeristische trekpleister is geworden. Het bleek niet mogelijk om direct per boot naar Lombok te gaan omdat alle boten eerst op de Gili's zouden stoppen. Uiteindelijk hebben we besloten om via Gili Trawangan naar Lombok te reizen. Overal waar je in Padangbai liep of zat werd je belaagd om een ticket voor de Gili's te kopen. Het was zelfs zo erg dat Ruben toen we terugkwamen bij onze kamer door de receptioniste met "hè Mr. Ticket" werd aangesproken omdat we misschien via het hotel een ticket zouden kopen. Vanaf toen waren we vastbesloten om de eerste beste boot weg uit het Mr. Ticket gat te nemen.
Nu zitten we lekker op Gili Trawangan waar Lianne en haar vriend toevallig ook zijn. Het is hier prachtig met een turquoise blauwe zee met wit zand. Wel beetje toeristisch maar lekker relaxed met lekker eten met veel verse vis. Blijven hier nog een paar daagjes en dan nemen we echt de boot naar Lombok!

Ruben:
Ondanks dat Maaike het allemaal mooi verwoord heeft staat hieronder een kleine indruk van de afgelopen week van mijn kant.

Bali is echt een supermooi eiland die je eigenlijk een keer in je leven gezien moet hebben. De drie grote vulkanen op het eiland zorgen voor zeer vruchtbare grond waardoor deze natuur ontstaat. We hebben prachtige watervallen, rijstvelden, vulkanen en koffieplantages gezien. Dankzij 1 van onze chauffeuren hebben we ook een klein beeld gekregen van de Indonesische natuurlijke 'supermarkt'. Ik stond echt te kijken wat er allemaal groeit zomaar in de natuur hier. Zo gingen we naar een koffieplantage kijken en op de weg erheen groeit gewoon naast het pad: cacao, ananas, cashewnoten, cassave...... Etc.

Ook hebben we een mooi beeld gekregen van het hindoeïsme, want ongeveer 90% v/d bevolking is hindoe. Ik was er nog nooit in aanraking mee gekomen, maar tijdens onze reis kon je er niet onderuit ( gelukkig want ik had het niet willen missen) want overal in Bali zijn er offerplekken. Langs alle wegen, bij huizen, in rijstvelden, je kan het zo gek niet bedenken of er zijn offerplekken. Vanwege de volle maan waren ze er hier ook heel erg mee bezig zo ook bij de oude tempels die wij bezochten, want deze hebben in hun cultuur een hele belangrijke waarde. Zo waren we bij een watertempel en even later bij de olifantentempel. Bij beide tempels was er een groot evenement aan de gang met echt heel veel mensen, minstens 1000 gok ik. En wij mochten als toerist er als toeschouwer bij zijn als we ons aan de gebruiken hielden en dat was echt bijzonder.

Iets wat waarschijnlijk niet in hindoeïsme is opgenomen is dat je niet mag liegen ( hier komt mijn frustratie) . Want op een gegeven moment voelde ik me echt een lopende portemonnee en ik ben bang dat we ook zo worden gezien door heel veel van de Balinezen. Dit is echt ontzettend jammer want dit gaat ten koste van de vakantiebeleving. Mr. Ticket is helaas slechts 1 v/d verhalen en we zullen de andere besparen maar het is wel ontzettend jammer. Mensen zijn gewoon totaal niet geïnteresseerd in jou als mens maar echt alleen in je portemonnee. Ze willen geld van je hebben en als ze door hebben dat dat niet gaat gebeuren gaan ze er ogenblikkelijk vandoor. Ik heb zelfs een aantal keer meegemaakt dat terwijl ik nog aan het praten was, want je verteld ze dat je geen of niet nog meer geld gaat betalen, ze gewoon bij je weglopen. Dat is best wel raar om mee te maken. Ik wil positief afsluiten want er zijn ook echt wel uitzonderingen geweest. Dit is met name op plekken waar het geld van te voren al bepaald is. Een gids inhuren, of een taxichauffeur maar zelfs dan blijft de interesse nog echt minimaal.

Wel kan ik het ergens ook wel begrijpen hoe zoiets in een cultuur kruipt. Want we moeten niet vergeten dat Indonesie eigenlijk een derde wereld land is. Het gemiddelde dagloon ligt rond de 2,5 - 5 euro. Dan komen wij uit het westen met onze dikke centen om hun land te bekijken en feest te vieren. Van alle Balinezen die ik gesproken heb (en dat zijn er niet heel veel) was er slechts 1 ooit van Bali afgeweest en dat was naar Java 3 dagen op studie reis. Ik moet nog 1 kanttekening plaatsen. Balinezen lachen altijd, slechts eentje heb ik echt boos gezien en dat was de mevrouw van het hotel, die mij Mr. Ticket noemde, toen ze had vernomen dat ik ergens anders een ticket had gekocht.

Maar wat is achtergebleven van een week Bali: supermooie natuur, dat het hindoeïsme een prachtige geloofsovertuiging is om te aanschouwen, maar dat de Balinezen verpest zijn voor ons als toerist door het massatoerisme van de afgelopen decennia.