De vliegenvangman en andere bijzonderheden

Inmiddels zijn we alweer dik 5 weken in Indonesië. We raken al aardig ingeburgerd al zeg ik het zelf. Zo kunnen we steeds beter omgaan met dingen waarvan we dachten dat we er nooit aan zouden wennen. Zo lukte het ons de eerste dagen niet om de weg over te steken. Het verkeer is hier namelijk enorm chaotisch. Ten eerste rijden ze hier links. Er zijn zoveel scooters en motors die je aan alle kanten voorbij rijden dat het voor ons onmogelijk leek om levend de overkant van de weg te bereiken. Wat de Indonesiërs natuurlijk hilarisch vonden als ze ons een poging zagen wagen om met gevaar voor eigen leven de overkant te bereiken. Nu manen wij zelf de auto's en scooters tot stilstand zodat we veilig kunnen oversteken. Dat ons dat zou lukken hadden we eerst niet gedacht.
Ook leren we de taal steeds een beetje beter spreken. Het blijft lastig maar het lukt ons nu wel (vooral door Lianne haar vindingrijkheid) om de taxi de goede kant op te laten rijden of om een maaltijd bij een van de vele toko's langs de weg te bestellen. We kunnen zelfs wel een klein gesprekje voeren zoals hoe gaat het, waar kom je vandaan enz. Het helpt wel dat sommige woorden hetzelfde zijn of op het Nederlands lijken zoals pienter, amper, bakkeleien, gratis, meter, koppie=koffie.In het ziekenhuis zijn er nog veel meer woorden die hetzelfde zijn als bij ons. Zo gebruiken zij ook woorden als tang, mes, handschoen, klem, gips, kamar operasi=operatiekamer en VK afkorting voor verlos kamer is ook afkomstig uit het Nederlands. Alleen weten maar weinig mensen hier waar de afkorting voor staat, ze gebruiken het gewoon.
Natuurlijk zijn er hier ook heel veel bijzondere dingen die zo anders zijn dan bij ons. Ik blijf me verbazen over de hygiënische omstandigheden waarin hier gewerkt wordt. Op de verloskamers gebruiken ze bijvoorbeeld "steriele handschoenen" die al eerder zijn gebruikt. Na lichamelijk onderzoek of een bevalling moet je je gebruikte handschoenen afspoelen in een badje met Dettol (waar ze hier echt dol op zijn trouwens, want daar wordt alles mee schoongemaakt) waarna ze een soort van opnieuw gesteriliseerd worden. Hierna mag je lekker de volgende patiënt met deze gerecyclede handschoenen onderzoeken, dit gaat trouwens hetzelfde met de urinekatheters. Je kunt je voorstellen dat je op een afdeling als de gynaecologie toch wel graag een nieuw setje handschoenen wilt als patiënt. Mariska heeft zelfs een keer gezien dat na een operatie alleen de handschoenen verwisseld werden maar de rest van de operatiekleding besmeurd met bloed van de vorige patient gewoon aan bleef! Maar goed, zo gaat dat nou eenmaal.
Er zij nog wel meer bijzondere dingen hier in het ziekenhuis. Zo hebben ze een vliegenvangman! Op een ochtend zag ik een man met een zakje rondlopen en hier de hele tijd iets instoppen. Het bleek dat hij de vliegen die rondvlogen aan het vangen was! Haha!
Afgelopen week ben ik begonnen op de afdeling chirurgie waar ik twee weken zal blijven. Vind het eigenlijk wel jammer dat mijn tijd bij de gynaecologie erop zit. De laatste weken waren erg interessant en heb veel geleerd. Had er graag langer gebleven maar heb nu het stokje aan Lianne doorgeven en ik heb haar plekje ingenomen bij de chirurgie. Mariska is deze week ook gewisseld van afdeling en zit nu op de cardiologie. Het is wel even een omschakeling, zit nu op de thoraxchirurgie wat een echte mannenwereld is. Maar dat komt wel goed, ik verman me wel..
Heb al een hele interessante operatie gezien bij een kindje van 3 jaar. Ze werd geopereerd aan een verbinding tussen de longslagader en de aorta die bij de geboorte dicht moet gaan. Maar dit was bij haar niet gebeurd. In Nederland zie je bijna nooit dat een kind op deze leeftijd daar nog aan geopereerd wordt omdat wij dat al veel eerder doen. Het was een interessante maar ook spannende operatie want als er iets mis zou gaan zou dat hoogstwaarschijnlijk niet goed aflopen. Maar gelukkig ging alles goed en kan het meisje nu beter verder leven.
Vorig weekend hebben we nog wat sightseeing gedaan en naar een paar stranden geweest. Was erg leuk. Wederom waren we een echte attractie. Van alle kanten kwamen groepjes mensen onze kant op om ongegeneerd foto's of zelfs filmpjes te maken van deze drie witte verschijningen op het strand. Echt te erg. Uiteindelijk nog naar een mooie zonsondergang op het strand met zwart zand gekeken.